Onze collectieve geschiedenis in Nederland

22dbf369 7c66 454b 9ccd d510c9e428d3
Bestel nu
22dbf369 7c66 454b 9ccd d510c9e428d3
Bestel nu
Contact ons

Categorie: Nieuws

Jan Pronk: De onafhankelijkheid was voor Suriname de geboorte van een nieuwe natie.

Jan Pronk

Jan Pronk is een Nederlandse oud-politicus van de PvdA, bekend om zijn inzet voor ontwikkelingssamenwerking en internationale rechtvaardigheid. Hij was een van de invloedrijkste ministers voor Ontwikkelingssamenwerking in de Nederlandse geschiedenis. Hij was minister voor Ontwikkelingssamenwerking in de kabinetten Den Uyl, Lubbers III en Kok I, en minister van VROM in kabinet Kok II. Pronk […]

´Ik ben teruggekeerd, maar voelde me toch eenzaam´

De Surinaams Nederlandse Sita Ramkhelawan Chamroe foto Frank Jansen

Dit jaar is het precies vijftig jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd. Veel Surinamers kozen er daarna voor om naar Nederland te emigreren. Toch weten veel Nederlanders weinig tot niets over het land, ontdekte Sahin Yildirim. Sita werd geboren in de omgeving van Paramaribo, waar ze al op jonge leeftijd trouwde met haar man Balram. […]

Een gedeeld verleden, een gezamenlijke toekomst: Sahin Yildirim leidt project ´50 jaar onafhankelijk Suriname´

Sahin yildirim voor het Binnenhof

Sahin Yildirim, bekend van eerdere succesvolle projecten over Turkse en Marokkaanse arbeidsmigratie in Nederland, leidt met trots en toewijding een nieuw landelijk initiatief: ‘1975–2025: 50 jaar onafhankelijkheid van Suriname’. Het project, dat geschiedenis, cultuur en toekomst samenbrengt, staat in het teken van de diepgewortelde band tussen Suriname en Nederland. “Het is een eer om aan […]

“Verhalen die bruggen slaan tussen culturen en generaties”

profielfoto Shawintala

Shawintala Banwarie: “De Surinaamse identiteit is rijk, veelzijdig en niet in één verhaal te vangen. Ze overstijgt grenzen – geografisch, cultureel én persoonlijk. Maar hoe geef je woorden aan een identiteit die nog altijd in ontwikkeling is, wanneer je eigen geschiedenis al generaties teruggaat? Wanneer die reis begint bij je grootouders, zich voortzet via Suriname […]

“Suriname draag ik overal met me mee”

DSC 2306

Op 19-jarige leeftijd vertrok Astrid Echteld naar Nederland met de intentie om na haar studie terug te keren naar Suriname. Inmiddels woont ze er al meer dan vijftig jaar. Als lid van de Raad van Advies van het project ’50 jaar onafhankelijkheid van Suriname’ deelt ze haar verhaal over identiteit, racisme, liefde voor Suriname en […]

Asha Gaalman-Ghoerbien brengt het project 50 jaar onafhanklijkheid van Suriname in beeld

Asha

Fotograaf Asha Gaalman-Ghoerbien brengt het project ‘50 jaar Surinaamse onafhankelijkheid van Suriname’ in beeld. Met betrokkenheid en oog voor detail portretteert zij de mensen achter de geschiedenis. Asha Gaalman – Ghoerbien: “In 1975, toen ik 10 jaar was, verhuisde ons gezin naar Nederland. Negentien dagen later werd Suriname officieel onafhankelijk van Nederland. Wat aanvankelijk bedoeld […]

Suriname in mijn hart: een reis van ontmoeting, ontroering en verbinding

DSC 2322 2

Soms vraag ik me af: wat is het toch, die diepe band die ik met Suriname voel? In november 2002 zette ik voor het eerst voet op Surinaamse bodem. Niet zomaar voor een vakantie, maar op uitnodiging van de gemeente Amsterdam. Samen met een groep basisschooldirecteuren maakte ik deel uit van een uitwisselingsprogramma tussen Amsterdam en […]

22dbf369 7c66 454b 9ccd d510c9e428d3
Twitter Linkedin-in Youtube

50jaaronafhankelijkheidvansuriname © 2025 alle rechten voorbehouden

Designed by Webactueel
Marokko

Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting

Met een groot pak onder de arm komt Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting met zijn oude werkgevers Arnold en John Schat van bakkerij Do Schat. Samen kijken ze naar een filmfragment over de bakkerij in het begin van de jaren zeventig, toen daar veel gastarbeiders werkten. El Banihiati was hun eerste buitenlandse werknemer.

Leuke herinneringen worden opgehaald. Hoe hij begon als schoonmaker, al snel in de bakkerij gebak stond te maken en een eigen wijk kreeg om brood te bezorgen. El Banihiati vond bij hen niet alleen een baan, maar kon ook wonen boven de zaak. Een schilderij “de bakkerij” van Anton Pieck, dat daar hing heeft hij al die jaren bewaard. Hij wil het nu weer terug geven aan de familie Schat.

Turkije

Van arbeider tot politicus

Necati Genç (1932, Gümüşhane) werkte als medisch officier in Turkije. Tijdens zijn dienstplicht in Erzurum won hij medailles met skiwedstrijden. Zijn vader werkte als ambtenaar bij een postkantoor. Hij wilde graag studeren, maar kon geen studiebeurs krijgen. In Ankara volgde hij een vierjarige medische opleiding.

De avontuurlijke Necati Genç is waarschijnlijk de allereerste Turkse migrant in Nederland. Hij kwam in 1959 in Nederland wonen nadat hij vier jaar met een vrachtschip landmijnen naar Amerika, Canada, Engeland en Duitsland had gebracht. Genç was bovendien de eerste Turkse tolk en maatschappelijk medewerker in Nederland.

Video-oproep Raoul White, Tweede Kamerlid voor GroenLinks over 50 jaar onafhankelijkheid van Suriname

Gastarbeiders uit Griekenland

Met de komst van Griekse gastarbeiders in de jaren zestig begon de Griekse gemeenschap pas echt te groeien. In 1966 sloten de Nederlandse en Griekse regering een wervingsverdrag, waarna Nederlandse bedrijven in Griekenland arbeiders konden werven. In de praktijk gebeurde dat overigens al vanaf 1961. Bedrijven zoals de Staatsmijnen, Royal Sphinx (Maastricht), de garenspinnerij NYMA (Nijmegen) en De Vries Robbé (Gorinchem) trokken toen op eigen initiatief naar Griekenland. Bovendien hadden België (1957) en Duitsland (1960) al eerder een officieel verdrag getekend, waardoor er ook een migratie van Grieken uit die landen naar Nederland op gang kwam. Wanneer het werk in de Belgische mijnen te zwaar werd, zocht men vlak over de grens naar betere omstandigheden.

Een grote concentratie Grieken ontstond in Utrecht, waar zij naar verhouding oververtegenwoordigd zijn. In de loop van de jaren zeventig openden de eerste Griekse restaurants hun deuren. Het land werd steeds populairder als vakantiebestemming, wat hun populariteit in Nederland deed toenemen.De meerderheid van de Grieken in Nederland komt uit de noordelijke gebieden Macedonië en Tracië. Alleen in de havenstad Rotterdam wonen ook Grieken van de eilanden en van de Peloponnesos. In de jaren zestig steeg het aantal Grieken door de arbeidsmigratie, totdat de oliecrisis daar een eind aan maakte.

Vanwege de toetreding van Griekenland tot de EU (1981) konden Grieken vanaf 1988 gebruikmaken van het vrije arbeidsverkeer van werknemers. Als gevolg daarvan neemt hun aantal in Nederland vanaf het einde van de jaren tachtig weer toe. In 2010 woonden er 14.241 Grieken in Nederland.

Algerije

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Italie

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Spanje

Spaanse arbeiders 50 jaar in Nederland

Vanaf de jaren ’50 kwamen de eerste gastarbeiders uit Spanje naar Nederland. De Spaanse migranten kwamen vanwege economische redenen maar bij een flink aantal speelde ook politieke redenen een rol. De meesten gingen naar Frankrijk, maar spoedig waren zij ook in Nederland te vinden. Daar werden zij vooral door grote bedrijven geworven, zoals Hoogovens vanaf 1958, in de mijnen, bij Philips Eindhoven, de Twentse textielindustrie, in de Rotterdamse havens en bij de Demka in Utrecht.

Het Franco-regime

In Spanje had Franco met zijn fascistische Falange-beweging zich stevig gevestigd. Hij werd actief gesteund door de Rooms-katholieke kerk. In de context van van de Koude Oorlog streed Spanje ook tegen het communisme. Er werden vier belangrijke Amerikaanse militaire bases in Spanje gevestigd. In feite was deze dictatuur hiermee een soort lid van de NATO. Op het einde van zijn regime probeerde Franco zijn steeds minder populaire bewind te redden. Onder meer door prins Juan-Carlos als zijn opvolger aan te wijzen. Dat kon omdat de monarchie nooit officieel was afgeschaft. De prins kreeg inderdaad de macht na de dood van de dictator in 1975, maar het pakte anders uit dan voorzien. Spanje werd namelijk snel een democratie in de vorm van een constitutionele monarchie. Tien jaar later sloot het land zich aan bij de EEG.