Onze collectieve geschiedenis in Nederland

22dbf369 7c66 454b 9ccd d510c9e428d3
Bestel nu
22dbf369 7c66 454b 9ccd d510c9e428d3
Bestel nu
Contact ons

Auteur: 50jaaronafhankelijkheidvansuriname

Asha Gaalman-Ghoerbien brengt het project 50 jaar onafhanklijkheid van Suriname in beeld

Asha

Fotograaf Asha Gaalman-Ghoerbien brengt het project ‘50 jaar Surinaamse onafhankelijkheid van Suriname’ in beeld. Met betrokkenheid en oog voor detail portretteert zij de mensen achter de geschiedenis. Asha Gaalman – Ghoerbien: “In 1975, toen ik 10 jaar was, verhuisde ons gezin naar Nederland. Negentien dagen later werd Suriname officieel onafhankelijk van Nederland. Wat aanvankelijk bedoeld […]

Suriname in mijn hart: een reis van ontmoeting, ontroering en verbinding

DSC 2322 2

Soms vraag ik me af: wat is het toch, die diepe band die ik met Suriname voel? In november 2002 zette ik voor het eerst voet op Surinaamse bodem. Niet zomaar voor een vakantie, maar op uitnodiging van de gemeente Amsterdam. Samen met een groep basisschooldirecteuren maakte ik deel uit van een uitwisselingsprogramma tussen Amsterdam en […]

Ambassadeur Khargi steunt project ‘50 jaar onafhankelijkheid van Suriname’

Sahin, Surinaamse Ambassadeur en Mitra 01

Vanochtend had onze werkgroep de eer om een inspirerend en constructief gesprek te voeren met de Surinaamse ambassadeur, de heer Rajendre Khargi. Namens Atlas Cultureel Centrum informeerden Sahin Yildirim en Johanna S. Rambaran de ambassadeur uitgebreid over het project ‘50 jaar onafhankelijkheid van Suriname’. De heer Khargi toonde grote betrokkenheid en sprak zijn steun en […]

Oproep burgemeeester Jan van Zanen over de expositie ´50 jaar onafhankelijkheid van Suriname ´

Oproep burgemeester Jan van Zanen

Beste Hagenaars/Hagenezen,   Atlas Cultureel Centrum organiseert vanaf november 2025 in Den Haag een fototentoonstelling over ´50 jaar onafhankelijkheid van Suriname´.   Atlas zoekt persoonlijke foto’s, documenten en voorwerpen van Surinaamse migranten.   Ook autochtone Nederlanders die bij de migratie van Surinamers betrokken waren kunnen materiaal voor de tentoonstelling inbrengen. Denk naast persoonlijke beelden en […]

Bruggen bouwen tussen Nederland en Suriname

DSC 2310

In september 1975 nam mijn 25-jarige moeder, Seema, een moedige beslissing. Met slechts een koffertje in haar rechterhand en mijn kleine zesjarige hand in haar linker, vertrok ze naar Nederland. Op zoek naar een betere toekomst, niet alleen voor mij, maar ook voor de generaties die zouden volgen. Zoals zovelen koos zij voor het zekere […]

Video-oproep van Harry van Bommel over 50 jaar onafhankelijkheid Suriname

Harry van Bommel

Beste allemaal, Mijn naam is Harry van Bommel, Oud- Kamerlid. Graag wil ik via deze weg jullie aandacht vragen voor een bijzonder project: ‘50 jaar onafhankelijkheid van Suriname’. Dit project bestaat uit een boek, een reizende fototentoonstelling, een educatief programma en diverse randprogrammering. Voor de reizende fototentoonstelling zoekt Atlas Cultureel Centrum, samen met haar lokale […]

50 verhalen die geschiedenis schrijven: waarom dit project moet worden verteld

WhatsApp Image 2025 02 03 at 13.25.05

De geschiedenis moet worden verteld. Mensen verdienen de kans om via storytelling hun eigen verhaal te delen. Dit project biedt precies die mogelijkheid: 50 unieke verhalen – 25 van mensen met Surinaamse roots en 25 van mensen met Nederlandse wortels die een sterke band hebben met Suriname en Surinamers. 25 november 1975 – De geboorte […]

Marokko

Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting

Met een groot pak onder de arm komt Mohamedi El Banihiati naar de Bemuurde Weerd voor een ontmoeting met zijn oude werkgevers Arnold en John Schat van bakkerij Do Schat. Samen kijken ze naar een filmfragment over de bakkerij in het begin van de jaren zeventig, toen daar veel gastarbeiders werkten. El Banihiati was hun eerste buitenlandse werknemer.

Leuke herinneringen worden opgehaald. Hoe hij begon als schoonmaker, al snel in de bakkerij gebak stond te maken en een eigen wijk kreeg om brood te bezorgen. El Banihiati vond bij hen niet alleen een baan, maar kon ook wonen boven de zaak. Een schilderij “de bakkerij” van Anton Pieck, dat daar hing heeft hij al die jaren bewaard. Hij wil het nu weer terug geven aan de familie Schat.

Turkije

Van arbeider tot politicus

Necati Genç (1932, Gümüşhane) werkte als medisch officier in Turkije. Tijdens zijn dienstplicht in Erzurum won hij medailles met skiwedstrijden. Zijn vader werkte als ambtenaar bij een postkantoor. Hij wilde graag studeren, maar kon geen studiebeurs krijgen. In Ankara volgde hij een vierjarige medische opleiding.

De avontuurlijke Necati Genç is waarschijnlijk de allereerste Turkse migrant in Nederland. Hij kwam in 1959 in Nederland wonen nadat hij vier jaar met een vrachtschip landmijnen naar Amerika, Canada, Engeland en Duitsland had gebracht. Genç was bovendien de eerste Turkse tolk en maatschappelijk medewerker in Nederland.

50 verhalen die geschiedenis schrijven: waarom dit project moet worden verteld

Gastarbeiders uit Griekenland

Met de komst van Griekse gastarbeiders in de jaren zestig begon de Griekse gemeenschap pas echt te groeien. In 1966 sloten de Nederlandse en Griekse regering een wervingsverdrag, waarna Nederlandse bedrijven in Griekenland arbeiders konden werven. In de praktijk gebeurde dat overigens al vanaf 1961. Bedrijven zoals de Staatsmijnen, Royal Sphinx (Maastricht), de garenspinnerij NYMA (Nijmegen) en De Vries Robbé (Gorinchem) trokken toen op eigen initiatief naar Griekenland. Bovendien hadden België (1957) en Duitsland (1960) al eerder een officieel verdrag getekend, waardoor er ook een migratie van Grieken uit die landen naar Nederland op gang kwam. Wanneer het werk in de Belgische mijnen te zwaar werd, zocht men vlak over de grens naar betere omstandigheden.

Een grote concentratie Grieken ontstond in Utrecht, waar zij naar verhouding oververtegenwoordigd zijn. In de loop van de jaren zeventig openden de eerste Griekse restaurants hun deuren. Het land werd steeds populairder als vakantiebestemming, wat hun populariteit in Nederland deed toenemen.De meerderheid van de Grieken in Nederland komt uit de noordelijke gebieden Macedonië en Tracië. Alleen in de havenstad Rotterdam wonen ook Grieken van de eilanden en van de Peloponnesos. In de jaren zestig steeg het aantal Grieken door de arbeidsmigratie, totdat de oliecrisis daar een eind aan maakte.

Vanwege de toetreding van Griekenland tot de EU (1981) konden Grieken vanaf 1988 gebruikmaken van het vrije arbeidsverkeer van werknemers. Als gevolg daarvan neemt hun aantal in Nederland vanaf het einde van de jaren tachtig weer toe. In 2010 woonden er 14.241 Grieken in Nederland.

Algerije

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Italie

Van arbeider tot politicus

Gino Scalzo gaat in 1963 aan de slag in de Nederlandse Kabelfabriek (N.K.F.) in Delft. Zijn broer werkt daar dan al.
Gino wordt op 26 april 1941 in de provincie Palermo op Sicilië geboren. Zijn vader heeft een boerenbedrijf. Als jonge man werkt Gino in de boerderij en in de bouw. Hij komt in Delft terecht na een moeilijke periode van werk en verblijf in Zwitserland en Duitsland.

Scalzo heeft zich op politiek en sociaal front altijd ingezet voor de zwakkeren in de samenleving, niet alleen voor migrantengroepen. Als in 1986 migranten voor de gemeenteraad mogen stemmen, wordt hij gevraagd zich kandidaat te stellen. Hij twijfelt. Hij heeft een voltijdbaan bij de NKF en daarnaast is hij landelijk voorzitter van de FILEF (Federazione Italiani Emigrati e Famiglie), lid van de Districtsraad en de Bondsraad, voorzitter van de bedrijfsledengroep FNV, lid van het landelijke adviesorgaan voor minderheden van de Industriebond en lid van de Commissie etnische groepen.

Daarnaast zit hij in een commissie die het partijbestuur en Tweede Kamerleden van de PvdA adviseert en in de begeleidingscommissie van de Sociale Raadslieden, een adviesorgaan van B&W in Delft.
Na 14 jaar raadslid te zijn geweest en met de komst van zijn eerste kleinkind in 2000, stopt Scalzo met het gemeenteraadswerk. Tot op de dag van vandaag is hij maatschappelijk betrokken.

Spanje

Spaanse arbeiders 50 jaar in Nederland

Vanaf de jaren ’50 kwamen de eerste gastarbeiders uit Spanje naar Nederland. De Spaanse migranten kwamen vanwege economische redenen maar bij een flink aantal speelde ook politieke redenen een rol. De meesten gingen naar Frankrijk, maar spoedig waren zij ook in Nederland te vinden. Daar werden zij vooral door grote bedrijven geworven, zoals Hoogovens vanaf 1958, in de mijnen, bij Philips Eindhoven, de Twentse textielindustrie, in de Rotterdamse havens en bij de Demka in Utrecht.

Het Franco-regime

In Spanje had Franco met zijn fascistische Falange-beweging zich stevig gevestigd. Hij werd actief gesteund door de Rooms-katholieke kerk. In de context van van de Koude Oorlog streed Spanje ook tegen het communisme. Er werden vier belangrijke Amerikaanse militaire bases in Spanje gevestigd. In feite was deze dictatuur hiermee een soort lid van de NATO. Op het einde van zijn regime probeerde Franco zijn steeds minder populaire bewind te redden. Onder meer door prins Juan-Carlos als zijn opvolger aan te wijzen. Dat kon omdat de monarchie nooit officieel was afgeschaft. De prins kreeg inderdaad de macht na de dood van de dictator in 1975, maar het pakte anders uit dan voorzien. Spanje werd namelijk snel een democratie in de vorm van een constitutionele monarchie. Tien jaar later sloot het land zich aan bij de EEG.