Dit jaar is het precies vijftig jaar geleden dat Suriname onafhankelijk werd. Veel Surinamers kozen er daarna voor om naar Nederland te emigreren. Toch weten veel Nederlanders weinig tot niets over het land, ontdekte Sahin Yildirim.
Sita werd geboren in de omgeving van Paramaribo, waar ze al op jonge leeftijd trouwde met haar man Balram. De Surinaams-Nederlandse had een goede baan bij het ministerie van Landbouw en Visserij en kreeg met hem drie kinderen. In 1975 mocht het gezin op kosten van de staat met verlof naar Nederland. Ze keerde daarna terug naar Suriname, maar kwam uiteindelijk weer naar Nederland, omdat ze zich eenzaam voelde.
“Het verhaal dat verteld wordt, is vaak heel eenzijdig,” stelt Yildirim vast. Sinds 1975 zijn er duizenden Surinamers naar Nederland gekomen, maar hun geschiedenis, cultuur en bijdragen blijven volgens hem nog te vaak onderbelicht. “Wat we wél horen, gaat meestal over het slavernijverleden – een belangrijk onderwerp, maar het is niet het enige verhaal.”
Om daar verandering in te brengen, startte Yildirim samen met een werkgroep een project dat Surinaamse perspectieven ook centraal stelt. Via een boek, fototentoonstelling, een educatief programma en open gesprekken wil hij ruimte geven aan verhalen over identiteit, veerkracht, cultuur en verbondenheid. Niet als bijzaak, maar als volwaardig onderdeel van de Nederlandse geschiedenis.
“Het is tijd dat het hele verhaal wordt verteld – niet óver Surinamers, maar mét hen,” benadrukt hij.
U kunt het interview met de heer Yildirim en mevrouw Sita Ramkhelawan Chamroeun verder lezen via:
